Welke vooropleiding kies je nou voor je bij de politie gaat? En hoe bereid je je vervolgens voor op de selectieprocedure voor de politieopleiding? Voor politiestudent Dennis was het nog even een zoektocht, maar inmiddels is hij dan toch mooi begonnen op de Politieacademie! Welke stappen heeft hij daarvoor gezet?
‘Sinds mijn dertiende of veertiende, wilde ik al bij de politie. Ik ben nu 24 en eindelijk is het zover!’
‘Op de middelbare school koos ik al bewust voor een richting met extra veel sport, namelijk ‘Sport en beweging’. Toen ik klaar was, was ik zestien. Te jong voor de politie. Ik ging de opleiding Handhaving, toezicht & veiligheid doen, van daaruit zou het een mooie overstap zijn leek me. Maar het ging niet zo makkelijk, de studie liep niet. Ik was nog te jong denk ik. Na een jaar ben ik gestopt en een opleiding Beveiliging gaan doen die heb ik in minder dan een jaar afgerond. Dat diploma was tenminste vast binnen. Daarna nam ik een tussenjaar om te werken, mijn rijbewijs te halen en te kijken wat nou de volgende stap moest worden.’
‘Om me in te kunnen schrijven op de Politieacademie had ik volgens de toelatingseisen een mbo 3-diploma nodig. Maar ik ben nooit zo van het leren geweest - geef mij maar praktijk. Toch moest ik aan de bak, want ik wílde bij de politie. Dus na dat tussenjaar, ik was inmiddels negentien, dacht ik: ik ga weer die opleiding Handhaving, toezicht & veiligheid doen. Dan heb ik dat papiertje. En mocht het niet lukken bij de politie, dan is de handhaving ook een mooi vak. Dit keer had ik een fijne klas en haalde ik het wél. Daarna heb ik me direct ingeschreven voor de politieopleiding.’
‘Eerst kwam ik tot twee keer toe niet door de eerste ronde van de selectieprocedure. Toen heb ik aan iedereen om me heen hulp gevraagd: hoe zorg ik nou dat mijn inschrijving er tussenuit wordt gepikt? De belangrijkste tip was om het verhaal minder algemeen te maken. Nog specifieker te beschrijven waarom ik geschikt was. Ik ben een flexibel type, kan goed de leiding nemen én me behulpzaam opstellen. Dat merk ik ook in het werk dat ik in de tussentijd was gaan doen bij de pizzeria. Dus daar heb ik meer over verteld.’
‘Toen liep het best lekker, ik kwam door het ene na het andere selectieonderdeel. Maar bij het psychologisch onderzoek kwam ik er net op één puntje niet door. Dat was een mega domper. Nu moest ik weer een jáár wachten. Op zo’n moment is dat echt heftig – je wilt zo graag, bent al zo ver. Ik heb er nog wel een gesprek over gehad, het rollenspel ging niet helemaal goed zeiden ze. Ik kon er niet zo heel veel mee. Maar ik dacht wel meteen: ik ga het net zo vaak proberen als ik zelf wil. Het stopt hier niet. Volgend jaar probeer ik het gewoon weer en dat raadden ze me ook aan trouwens.’
‘Ik heb weer een jaar gewerkt, inmiddels was ik leidinggevende bij de pizzeria. Daar heb ik natuurlijk ook weer ervaring kunnen opdoen die ik in de selectiegesprekken kon gebruiken. Ook heb ik goed bedacht welke voorbeelden ik zou kunnen geven, als er straks weer gevraagd zou worden naar hoe ik met bepaalde situaties omga. Hoe ik bijvoorbeeld reageer in stressvolle situaties of hoe ik communiceer onder druk. Ik denk dat dat me zeker geholpen heeft, want dit keer kwam ik wél door het psychologisch onderzoek!’
‘Ik was zo opgelucht! Daarna kwam nog wel de medische keuring en de screening, maar op die onderdelen is de kans vrij klein dat je afgewezen wordt. Toch vond ik de keuring nog best spannend. Niet dat ik reden had om te denken dat er iets niet goed zou zijn, maar ik had bijvoorbeeld nog nooit een hartfilmpje laten maken. Best fijn om dan te weten dat dat allemaal goed zit. Na die keuring ben ik uit eten gegaan met de familie. Ik had het idee dat ik er wel zo ongeveer was en dat wil je dan vieren! Over die screening heb ik me echt geen seconde druk gemaakt, al was dat ook nog een gesprek van drie uur. Best leuk trouwens. En toen kwam de mail dat ik door de screening was. En kon het feest echt beginnen!’