Als supermarktmanager hielp hij winkels weer goed te draaien. Maar zo’n vijf jaar geleden begon het te knagen: ga ik hier mijn hele leven blij van worden? Het antwoord bleek nee, en een carrièreswitch naar de Politieacademie volgde. Inmiddels is Robin, bekend van de serie Bureau Arnhem, alweer twee jaar hoofdagent. ‘Ik heb geen dag spijt gehad!’
‘Ik was pas begin twintig, maar toch al flink carrière aan het maken bij een bekende supermarktketen. Ik werkte er al acht jaar, en was via allerlei opleidingen inmiddels in een leuke managementfunctie beland. Maar op mijn 22e begon ik te twijfelen. Het kriebelde al wel vaker, als ik vanwege een persoon met afwijkend winkelgedrag contact had met agenten. Ook tegen de wijkagent zei ik wel eens dat zijn werk me heel leuk leek. Toen mocht ik een keer een dienst meedraaien - en was ik meteen verkocht.’
‘Dat was natuurlijk best wel even wennen. Opeens zit je weer in een klas, te luisteren naar een docent. Als ik klaar was met werken was ik niet vrij, maar moest er soms ook thuis gestudeerd worden. Zeker de theoretische gedeeltes en wetsartikelen vond ik soms best droge kost, en dan is het een uitdaging om er toch doorheen te komen. Maar het hoort er gewoon bij en juridische basiskennis helpt je ook echt tijdens je werk op straat.
Verder heb ik met mijn collega’s vooral een heel leuke tijd gehad, en we hielpen elkaar waar we konden. Ik heb nog steeds contact met sommige andere politiestudenten.’
‘Je kunt als agent de maatschappij echt een dienst bewijzen - er zijn maar weinig banen waarin dat zo duidelijk is. Het gaat hier over mensen, niet over het bijvullen van een bak bananen. Iedere melding is weer anders; je weet nooit wat je aantreft.
Ik ken Arnhem inmiddels goed en ik geniet er vooral van om te werken in de volkswijken, zoals Klarendal en Geitenkamp. De mensen daar hebben het hart op de tong, je weet meteen wat je aan ze hebt. Soms krijg je wel klare taal naar je hoofd geslingerd - maar mensen zijn ook prima terug te roepen.’
‘We hebben de laatste jaren steeds meer te maken met verwarde personen. Die mensen veroorzaken overlast, maar hebben eigenlijk vooral hulp nodig. Helaas is er bij de hulpverlenende instanties vaak geen plek, waardoor ze uiteindelijk toch weer op straat belanden - waar wij ze tenslotte weer tegenkomen. Dat is wel eens frustrerend.’
‘Een tijdje geleden hebben we een extremistische man kunnen aanhouden. Dat was heel hectisch; hij dreigde hetzelfde te gaan doen als de man die elf jaar geleden om zich heen begon te schieten in een winkelcentrum in Alphen aan de Rijn. Dan gaan alle alarmbellen wel af.
Zijn locatie wisten we inmiddels, maar vanwege logistieke problemen was het arrestatieteam nog niet compleet toen hij weer ging rijden. Toen zijn we er zelf achteraan gegaan, met het risico dat hij zware wapens aan boord had. Gelukkig konden we hem aanhouden en zijn er geen slachtoffers gevallen, maar ik heb hem wel moeten taseren. Dat heeft wel impact, ook omdat dit door allemaal mensen wordt gefilmd.’
‘Dat filmen heeft best invloed op ons. Je wil het natúúrlijk goed doen, of er nou gefilmd wordt of niet. Maar het blijft wel mensenwerk. We moeten in een split second beslissingen nemen. Wat ook lastig is, is dat die filmpjes geen context meegeven. Je ziet bijna nooit wat er aan een situatie vooraf is gegaan.’
‘Soms wel – we zien dat het vertrouwen in de politie is afgenomen. Toen ik jong was, had je automatisch respect voor de politie en ging je er vanuit dat ze het beste met je voor hadden. Dat lijkt nu niet meer vanzelfsprekend voor sommigen. Maar daar kunnen we zelf iets aan doen, bijvoorbeeld door goed te vertellen wat ons werk eigenlijk inhoudt. Daar helpt Bureau Arnhem zeker bij. Ik vind het mooi om zo te kunnen laten zien hoe we dag in, dag uit bezig zijn om de maatschappij een beetje beter te maken.’
‘Voorlopig wel! Daarnaast ben ik blij dat ik me bij de politie nog verder mag ontwikkelen. Zo is ‘evenementenadviseur’ mijn neventaak. Daar houd ik me ongeveer de helft van de tijd mee bezig. Daarin ben ik verantwoordelijk voor de politie-inzet en -begeleiding bij grote evenementen. Hier in Arnhem wordt in de GelreDome nog weleens wat georganiseerd – ik vind het heel gaaf om daaraan mee te werken. Dit jaar deed ik mijn eerste grote event: Free your mind, een tweedaags dance-event waar 35.000 man aanwezig was. Prachtig om dat in goede banen te leiden.’
Wil jij ook de switch maken? Meld je dan eens aan voor een voorlichting of schrijf je in voor de politieopleiding!
