Eerst studeerde hij fysiotherapie en daarna rechten, maar agent Sarkis uit Bureau Arnhem zocht éigenlijk naar een combinatie van deze twee vakken. ‘Fysieke uitdaging, sporten én bezig zijn met rechten. Een bijzondere combinatie, die ik uiteindelijk vond op de Politieacademie.’
‘Na de middelbare school wist ik niet goed wat ik wilde worden. Ik sportte veel, dus ik dacht dat fysiotherapie me wel zou boeien. Maar gaandeweg kwam ik erachter dat ik daar toch niet gemotiveerd genoeg voor was.
Omdat ik rechten en wetten wel heel interessant vond, dacht ik dat een rechtenstudie beter bij me zou passen. Daarin miste ik weer fysiek bezig zijn. Toen kwam mijn oude jongensdroom bovendrijven. Waarom geen agent worden? Iedere dag weer iets anders, veel buiten zijn, spanning en tegelijkertijd rechten en wetten in de praktijk brengen. Ineens had ik de ultieme combinatie gevonden.’
‘Zeker! Het vak is zelfs nog veel veelzijdiger en dynamischer dan ik me had voorgesteld. Opsporing, hulpverlening, iedere dag moeten we scherp zijn en de juiste afwegingen maken. En het mooiste is: ook na zes jaar leer ik nog iedere dag nieuwe dingen, waardoor ik beter word in mijn werk.’
‘Ik heb in mijn werk als agent leren letten op kleine zaken. Hoe reageren mensen? Waarom zeggen ze wat ze zeggen? Je ontwikkelt je intuïtie op basis van eerdere ervaringen. Bij een aanhouding viel het me op dat deze jongen net iets te zenuwachtig was. Daar was een reden voor: hij bleek 145 zakjes drugs in zijn onderbroek verstopt te hebben. Zo zat hij vijf minuten later bij ons in de auto.’
‘Verdovende middelen zijn voor mij een ‘taakaccent’. Dat is vaktaal voor een onderdeel van het politiewerk waar je je als agent verder in wilt ontwikkelen. Ik vind verdovende middelen interessant, omdat de problemen daar omheen vaak complex zijn. Zo heb je veel te maken met kwetsbare jongeren, die voor een drugsdealer gemakkelijk te bereiken zijn voor allerlei klussen. Dat heeft vervolgens niet alleen effect op het leven van zo’n jongere, maar ook op de familie.’
‘Onlangs heb ik een jongen aangehouden van 15 jaar oud, die in bezit was van ruim zestig bolletjes heroïne en cocaïne. Ik hoef denk ik niet uit te leggen hoe alarmerend dat is. Bij een minderjarige dragen ook de ouders verantwoordelijkheid. Het kan een hele familie raken. Natuurlijk is het mijn taak om drugsdealers op te pakken, maar ik voel daarbij sterk de verantwoordelijkheid om te zorgen dat zo’n jongen ook de juiste hulp en begeleiding krijgt om uit dat criminele circuit te komen. Daarom ben ik nu binnen de politie aan het zoeken naar mogelijkheden om meer betrokken te zijn bij jeugd die vaak met de politie in aanraking komt.’
‘Zeker, je kunt jeugdagent worden bijvoorbeeld. Dat is een specifieke functie bij de politie, waarbij je een schakel bent tussen jongeren, familie en eventuele hulpinstanties. Door op straat met ze te werken, kom je op een andere manier met die jongeren in contact. Minder formeel. Door ze gewoon te leren kennen, kun je al veel zaken aandacht geven voordat er problemen ontstaan.’
‘Daar valt nog wel wat in te winnen, hoewel we via programma’s als Bureau Arnhem, maar ook via allerlei andere kanalen, al heel veel mogelijkheden hebben om ons werk aan het publiek te laten zien. Maar soms mis ik wel wat vertrouwen en begrip. Zo gingen wij laatst met spoed af op een woninginbraak. De inbreker was nog aanwezig, dus dan spring je meteen in de actiestand. Bij het afzetten van de woning kregen we ineens te maken met een wakkere buurman die heel vervelend werd en ons het werk moeilijk probeerde te maken. Heel onhandig en onwenselijk als jij juist bezig bent om boeven te vangen. Als er meer vertrouwen is in het werk van de politie, kunnen wij ons werk nóg beter doen.’
‘Zeker. De Nederlandse samenleving is heel divers en dat moet je natuurlijk ook terug kunnen zien in een organisatie als de politie. Dat helpt ook mee met onderlinge communicatie en begrip.’
