Rechtvaardig, verbindend en stressbestendig. Drie woorden die Bureau Rotterdam-agent Ulubat (39) perfect omschrijven. De operationeel brigadier groeide op in het multiculturele stadsdeel Delfshaven, waar hij vandaag de dag een brug slaat tussen de politie en de gemeenschap. “Door uit te leggen waaróm we iets doen, begrijpen de mensen ons beter.”
"Ik heb meer dan dertien jaar met veel plezier bij de Koninklijke Marechaussee gewerkt. In 2017 heb ik de overstap gemaakt naar de politie. Na de afronding van de politieopleiding ben ik in 2020 officieel begonnen bij bureau Delfshaven in Rotterdam. Daarna heb ik bij het flexteam gewerkt en ben ik ook praktijkbegeleider voor studenten geweest. Afgelopen juni ben ik als operationeel brigadier teruggekeerd bij bureau Delfshaven. Omdat ik geboren en getogen ben in dit stadsdeel, ken ik de gemeenschap goed. Mijn ouders zijn overigens geboren in Turkije, dus van die cultuur heb ik in mijn leven veel meegekregen.”
“Door mijn Turkse roots heb ik van bepaalde culturele denkwijzen en ideologieën extra kennis. Die kennis kan ik natuurlijk zelf gebruiken bij het werk op straat, maar ook collega’s weten mij op dat gebied te vinden. Daarnaast helpt het bij specifieke meldingen dat ik Turks spreek. Sommige mensen kunnen in het Turks namelijk beter uitdrukken wat ze bedoelen en voelen dan in het Nederlands. Omdat ik ze versta en begrijp, kan ik daarmee een brug slaan.”
“Veel mensen zijn blij met het werk dat de politie doet, maar er is ook een groep die een negatief beeld heeft. Als wij elke dag laten zien dat de politie voor ie-de-reen klaarstaat, ongeacht bijvoorbeeld culturele achtergrond, dan maken we een stap in de goede richting. Daarbij is het cruciaal om uit te leggen waaróm we bepaalde dingen doen.”
“Nou, als wij goed toelichten waarom we een handeling verrichten, kunnen we rekenen op meer begrip. Ik zal je een voorbeeld geven. Eén van mijn werkzaamheden is het professioneel controleren, waarbij we mensen preventief controleren zonder constatering van een overtreding of strafbaar feit. Als ik daarbij een auto staande houd, hoor ik weleens: ‘Je hebt mij weer uitgekozen vanwege mijn huidskleur.’ Dat weerleg ik dan met de feiten, bijvoorbeeld door te benoemen dat de persoon in kwestie in ons systeem voorkomt met een bepaalde geschiedenis. Of door aan te geven dat de criminaliteitscijfers in de wijk niet liegen. Vaak valt het dan stil en creëer ik begrip. Dan wordt namelijk duidelijk dat etnisch profileren geen enkele rol speelt.”
“Ik vind het vooral belangrijk om rustig te blijven. Dat heeft vaak een positief effect. Een goed voorbeeld hiervan is een melding van een poosje geleden, waarbij een vrouw door een man was bedreigd met een vuurwapen. Toen mijn collega en ik de verdachte naast zijn bestelbus aantroffen, benaderden we hem met getrokken wapens. Omdat hij niet meewerkte, vuurde mijn collega een waarschuwingsschot af. Daarop zei de verdachte stellig: ‘Dat pistool boeit me niet. Ik werk écht niet mee.’
Mijn collega loste vervolgens nogmaals een waarschuwingsschot, waarna meneer herhaalde: ‘Je kunt dat hele pistool leegschieten, maar ik ga niet mee.’ Dat was een mindfuck-moment, want zoiets gebeurt niet vaak. Toen dacht ik: laat ik iets anders proberen. Terwijl mijn collega zijn wapen nog op de verdachte richtte, zei ik heel rustig: ‘Vriend, luister nou gewoon. Ik ga zo mijn vuurwapen opbergen.’ Toen reageerde hij opeens anders: ‘Prima, dan werk ik mee.’ Hij draaide zich om en ik kon hem arresteren. Dit moment laat zien dat het belangrijk is om bij weerstand je hoofd koel te houden. Dat hebben mijn collega en ik toen goed gedaan.”
“Kameraadschap. Ik vind het belangrijk dat het goed gaat met mijn collega’s. Als ik hen kan helpen, dan doe ik dat. Onlangs was ik klaar met een dienst en had ik me omgekleed om naar huis te gaan. Terwijl ik het bureau uit liep, hoorde ik dat collega’s massaal op een melding afgingen. Een aanrijding tussen twee personen waarbij de verantwoordelijke was doorgereden. Het incident had plaatsgevonden op een druk kruispunt vlakbij het bureau. Toen ik daar vervolgens stapvoets langs reed met mijn auto, zag ik dat de collega’s mijn hulp konden gebruiken.
Het slachtoffer werd in een plas bloed gereanimeerd en het verkeer moest geregeld worden. Ik had naar huis kunnen gaan, maar ben uitgestapt en heb de coördinatie op me genomen. Jongeren in de wijk spraken mij even later aan en wezen me op een auto waarvan de voorruit was gebarsten en de bestuurder was weggerend. Ik ben met een collega naar die plek gegaan, waarop twee mannen in onze richting liepen. Eén van hen had de andere bij zijn nek vast en riep: ‘Meld je bij de politie, anders wordt het alleen maar erger!’ De man bekende te zijn weggereden na de aanrijding, waarop hij door ons is aangehouden.”
“Leuk! Ewout en Julian -de cameraman- zijn super relaxte en gezellige gasten. Die samenwerking ging erg soepel. Tijdens de opnames was ik volledig mezelf, want ik kan me niet anders voordoen dan ik ben. Eerlijk gezegd was ik me tijdens meldingen ook niet bewust van de camera. Pas als ik na afloop werd geïnterviewd door Ewout, realiseerde ik me dat ik in de spotlights stond.”
“Als je vanuit je hart politieagent wil worden, moet je het zeker doen! Dit is namelijk een prachtig en trots beroep, waar je veel voldoening uit haalt. En mocht je twijfelen, dan is het verstandig om je te verdiepen in het vak. Daardoor kun je namelijk beter beoordelen of het werk bij je past. Het bezoeken van een voorlichting helpt daar misschien bij. Verder wil ik zeggen dat mijn ervaring bij de politie erg positief is. Het is een organisatie met uiteenlopende achtergronden, waar collega’s met plezier, respect en passie hun werk doen.”
Wil jij ook bij de politie? Schrijf je in voor een politieopleiding!
Of lees eerst de andere persoonlijke ervaringen van agenten en politiestudenten
