Als 10-jarige ziet Sander (nu 27) hoe agenten het leven van zijn oma redden. Vanaf dat moment weet hij het zeker: de politie is zijn roeping. Nu is hij wijkagent in Zuid-Oost Maastricht, waar hij zich met hart en ziel inzet voor de samenleving.
“Op 10-jarige leeftijd kwam ik op een dag terug in de klas na een bezoek aan de orthodontist. Ik zag al mijn klasgenoten met hun neuzen tegen het raam gedrukt staan, terwijl ze naar de overkant van de straat keken. Er was een hoop commotie. Later bleek dat mijn oma werd gereanimeerd door agenten. Het maakte enorm veel indruk. Omdat ze het heeft overleefd, heb ik er uiteindelijk een positief gevoel aan overgehouden. Die gebeurtenis zorgde ervoor dat ik écht bij de politie wilde werken, iets waar ik al veel eerder van droomde.”
"Daar moest ik wat geduld voor hebben. Na het vmbo was ik namelijk 16 jaar en dus te jong voor de politieopleiding. Daarom ben ik begonnen aan de opleiding Handhaving Toezicht en Veiligheid, met een politiemodule. Dat zorgde voor een goede basis. Toen ik op mijn 19e het diploma op zak had, was ik helemaal klaar voor de politieopleiding.”
"Het was leerzaam, maar ook confronterend. Ik ontdekte al snel dat mijn kracht ligt in goed communiceren en de-escaleren. Geweld gebruiken vind ik lastiger, want dat zit niet in mijn aard. Ik wil van nature situaties oplossen door te praten, maar soms moet je toch ingrijpen. Tijdens de opleiding heb ik geleerd dat als geweld nodig is, je alle andere opties al hebt geprobeerd.”
"De trainingen met acteurs die heftige situaties naspelen, zoals iemand die een hersenbloeding krijgt of verward gedrag vertoont. Die voelen zó levensecht aan. Je moet handelen alsof het allemaal echt gebeurt. Dat is intens, maar ook ontzettend leerzaam. Het hielp me om alvast te wennen aan hoe je reageert op acute situaties. En dat is goud waard als je in het echte werkveld staat.”
“In één van de eerste weken nadat ik m’n politiediploma had gehaald, kregen we een melding van twee jongens die na een avond stappen in de Maas waren gesprongen. Toen wij arriveerden, klom één van hen uit het water en wilde naar huis. Omdat we nog op zoek waren naar de andere jongen, moest hij van ons blijven. Na veel verzet hebben we hem geboeid aan een bankje vastgemaakt. Helaas vonden we vlak daarna de tweede jongen, die was verdronken. Hij was van mijn leeftijd en ik kende hem van gezicht. Dat ging me niet in de koude kleren zitten.”
“Ik heb gesproken met het Team Collegiale Ondersteuning, dat collega’s helpt nadat ze iets heftigs hebben meegemaakt. Daarnaast praat ik over dit soort meldingen met mijn vriend die werkt in de ouderengeneeskunde en daardoor ervaring heeft met het overlijden van mensen. Maar ook bij familie en vrienden kan ik mijn verhaal kwijt. Voor een prater als ik erg belangrijk.”
“Omdat het investeren in mensen en netwerken enorm bij mij past. Wat me vooral aanspreekt, is dat ik als wijkagent kan bouwen aan de band met inwoners. Hierdoor sta ik dicht bij de gemeenschap en kan ik écht wat betekenen. De noodhulp speelt nu een minder grote rol, maar is nog steeds onderdeel van mijn werk. Voor mij een hele fijne afwisseling. Daarnaast heb ik ook nog een aantal neventaken. Zo ben ik schipper op de politieboot en daarnaast studentenagent, waarbij ik in contact staat met universiteiten en hogescholen.”
“Ik vond het in eerste instantie wat ongemakkelijk om mezelf te zien en horen, vooral door mijn Limburgse accent. Dat valt toch meer op dan ik dacht, haha. Gelukkig wordt het ondertiteld. Een grappig moment was tijdens één van de eerste draaidagen. We spraken een dakloos persoon aan en Ewout vroeg of hij in het Nederlands wilde praten in plaats van dialect. Meneer antwoordde in onvervalst Maastrichts: ‘Je bent hier in Maastricht, dus we spreken Maastrichts. Als je dat niet wil, moet je maar ergens anders naartoe gaan.’ Sindsdien heeft Ewout die vraag niet meer gesteld, haha.”
“Blijf jezelf. Tijdens het werk beland je soms in heftige situaties en moet je uit je comfortzone stappen. Als je niet vanaf het begin jezelf bent, dan moet je een act opvoeren. Dat breekt je uiteindelijk op, omdat je niet doet wat je intrinsiek voelt. En overweeg je de politieopleiding? Stel dan gerust vragen aan agenten of bezoek een voorlichting. We vertellen graag wat ons vak zo bijzonder maakt.”
Wil jij ook bij de politie? Schrijf je in voor de politieopleiding of de versnelde hbo-bachelor tot wijkagent.