Simin (56): ‘Ik weet nog goed dat Mehran in groep 7 zat en ’s middags uit school kwam met de mededeling dat hij graag bij de politie wilde. Uit bezorgdheid hebben mijn man en ik geprobeerd hem op andere gedachten te brengen, maar hij was vastbesloten: Mehran wilde per se bij de politie.’
‘Wij zijn 26 jaar geleden naar Nederland gekomen en dat was niet altijd even makkelijk. Daarom ben ik extra trots op hem dat hij zijn droom heeft waargemaakt. Hij doet dit werk nu tien jaar, maar ik ben nog elke dag bezorgd en ongerust. Vooral als hij vertelt wat hij heeft meegemaakt, dat hij bijvoorbeeld een wapen moest trekken of betrokken was bij een achtervolging. Meestal vertelt-ie niets om ons niet ongerust te maken!’
“Hij doet dit werk nu tien jaar, maar ik ben nog elke dag bezorgd en ongerust”
Mehran (33): ‘Mijn ouders zagen het inderdaad niet echt zitten, mijn loopbaan als agent. Het kan gevaarlijk werk zijn, dus ik snap het wel. In mijn eerste anderhalve week in Rotterdam moest ik al vijf keer mijn wapen trekken. Maar het geeft vertrouwen als je merkt hoe goed je dat hebt getraind.’
‘Bovendien geeft het veel voldoening dat ik mensen kan helpen op momenten dat het ertoe doet. Toen een vrouw mij bijvoorbeeld belde om me te bedanken voor het redden van het leven van haar man, besefte ik dat het zo dankbaar is, wat ik doe.’
‘Het leuke aan mijn werk vind ik dat het afwisselend is en nooit voorspelbaar. Ik heb op mijn werk geen idee wat ik over 5 minuten aan het doen ben. Als agent kun je echt het verschil maken.’
