Galid werkt als surveillant voor de eenheid Amsterdam. Daarnaast helpt hij af en toe in een Internationale schakelklas, waar gevluchte middelbare scholieren de taal leren spreken. ‘Het is mooi om de kracht in anderen te zien’
‘Op deze school zitten veel kinderen uit Syrië en Eritrea. Ik sport of doe spelletjes met ze, maar ik ga ook vaak met ze in gesprek. Zij hebben zo’n totaal ander leven gehad dan wij – ik heb groot respect voor hoe zij hun leven weer oppakken. Stel je maar eens voor dat je vader voor je neus geëxecuteerd wordt. Dat je je huis, je vrienden en familie achter je moet laten om te vluchten voor gevaar. Wij kunnen ons dat nauwelijks indenken.’
‘Door mijn werk op school, maar ook op straat, word ik dagelijks geconfronteerd met grote verschillen in de maatschappij. Niet iedereen heeft zo’n rustige en veilige jeugd gehad als ik. Iedereen moet er op zijn of haar manier toch iets van zien te maken. Ik vind het fijn dat ik deze jongeren kan helpen om in Nederland te aarden.’
‘Ik merk dat veel leerlingen mijn uniform stoer vinden en mijn werk interessant. Ze vragen naar wat ik precies doe en meemaak. Maar er is ook een groep die bang is voor uniformen, door wat zij eerder in hun leven hebben meegemaakt. Dan is het mooi als ik hen kan laten zien dat mensen in uniform ook ‘gewone’ mensen zijn. Dat het in Nederland juist belangrijk is voor de politie, om goede banden op te bouwen met de burger.’
‘Als surveillant werk ik in de arrestantenzorg, in het team openbaar vervoer en op de bike of lopend in de binnenstad van Amsterdam. In Amsterdam heb je te maken met heel diverse culturen. Natuurlijk had ik daar zelf al veel kennis van, maar door mijn werk met vluchtelingen heb ik die kennis wel verdiept. Een begroeting is bij de mensen die ik heb leren kennen bijvoorbeeld vaak veel uitgebreider dan wij gewend zijn. Door op die manier meer energie te steken in contacten, bouw je veel makkelijker goede relaties op.’
‘Als je echt naar iemand luistert, een open houding hebt en empathie toont, dan kun je echt het verschil maken. Dan wíllen mensen vaak weer. Als ik op het cellencomplex even een praatje met iemand maak, krijg ik dat op straat later soms weer terug: “Hé, ben jij het – bedankt voor dat gesprek toen. Het heeft me aan het denken gezet.” Ik vraag aan mensen wat ze mooi vinden, wat hun dromen zijn, hun toekomstdoelen – in welke situatie ze ook zitten. Dan zíe je de vonk soms weer overslaan. Het helpt ze om hun motivatie terug te vinden.’
‘Deze leerlingen hebben mij bewogen. Ze hebben me aan het denken gezet. Ze staan hier ondanks al hun ellende. Zitten soms meer in de shit dan wie ook, staan helemaal alleen terwijl ze nog zo jong zijn - daar heb ik respect voor. Je wordt je ervan bewust dat je heel veel geluk hebt gehad dat jouw wiegje hier stond, en niet in een land waar oorlog is. Die kracht en dat doorzettingsvermogen kan een inspiratie zijn voor iedereen.’
Ook agent worden? Bekijk de politieopleidingen en meld je aan voor een vacature-alert!
