"Er zijn zoveel situaties waarbij ik denk: dáár doe ik het voor"

Ondanks dat Daphne al van jongs af aan bij de politie wilde werken, ging haar weg er naar toe niet vanzelfsprekend. Op haar achttiende – ruim tien jaar geleden - solliciteerde de Brabantse al eens voor de functie van agent. Ze werd echter afgewezen. ,,Zoek het maar uit, dacht ik daarna. Maar door de jaren heen begon ik te begrijpen waarom ze mij hadden afgewezen en was ik er op mijn achttiende inderdaad nog niet klaar voor.”

Ze nam even later een baan bij een bouwmarkt aan en werkte daar zeven jaar. ,,Maar als ik een sirene hoorde, begon het toch weer te kriebelen. Ik was inmiddels wat ouder en ben toen goed gaan nadenken over wat ik nu écht wilde. En dat was toch bij de politie werken. Toen ik de vacature voor arrestantenbeveiliger voorbij zag komen, heb ik met de hand over mijn hart gestreken. Het was nu of nooit.”

Jezelf tegenkomen

Daphne doorliep het sollicitatieproces vlekkeloos en ging op het cellencomplex in Tilburg aan de slag. Daar is ze erachter gekomen wat het politiewerk écht inhoudt. ,,Je gaat jezelf echt tegenkomen. Als je van zelfontwikkeling houdt, dan vink je dat vakje als arrestantenbeveiliger keihard af. We delen niet alleen eten en drinken uit hè. Je moet absoluut tegen een stootje kunnen. Als jij heel gevoelig bent of niet heel stabiel in je schoenen staat, dan moet je niet voor dit werk kiezen.”

Geen restaurantmedewerker

Nee, arrestantenwerk houdt inderdaad niet in dat je alleen eten en drinken uitdeelt. ‘Waar ben ik beland?’, dacht Daphne toen ze nog maar net begonnen was. ,,Sommige arrestanten doen in de cel zichzelf wat aan. Daar schrik je natuurlijk enorm van, zeker in het begin. Ik herinner me nog een arrestant die zichzelf iets aan had gedaan, waar ik later mee in gesprek ging. Vaak zitten er natuurlijk pijnlijke verhalen achter. Dan is onze taak: hoe kan ik het op het cellencomplex fijner maken voor iemand? Dat is heel interessant.”

‘Het fijner maken voor een arrestant’; dat ziet Daphne als het uitgangspunt in haar werk. ,,Er zijn genoeg andere voorbeelden van ons werk te noemen. Sommige arrestanten komen lachend en gierend binnen; die heb je er ook bij zitten. Weet je, eigenlijk interesseert het mij niet waarvoor arrestanten bij ons in de cel komen. Er zijn zoveel situaties waarbij ik denk: dáár doe ik het voor. Dáárom ben ik arrestantenbeveiliger geworden. Sorry durven zeggen als het gesprek met een arrestant daarvoor even niet goed ging, een knuffel geven die ze thuis niet krijgen, een boks als ze ‘m niet verwachten of even op de grond voor de cel zitten voor een goed gesprek van een uur. Dat is toch prachtig?”

Hoe je met al die verschillende situaties om gaat?

Dat leer je als arrestantenbeveiliger allemaal tijdens de opleiding en - vanzelfsprekend - in de praktijk. Na het selectieproces krijg je een boa-opleiding aangeboden, die je moet halen. Verder krijg je de IBT (Integrale Beroepsveiligheidstraining), leer je verdedigings- en aanhoudingstechnieken en kan je opgeleid worden als BHV’er of EHBO’er. ,,En als je arrestantenbeveiliger bent kun je ook doorgroeien. Bij ons zijn er jaarlijks mogelijkheden om naar een ‘hogere’ functie door te groeien. Heb je daar een bepaald niveau voor nodig? Dan kan je daar een opleiding (een EVC) voor volgen. Er zijn ook collega’s die hierna solliciteren voor de functie van agent. De mensenkennis en ervaring die je als arrestantenbeveiliger opdoet, is op zo’n moment absoluut in je voordeel.”
 

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit mooie werk?

Lees dan ook het verhaal van Adrie. Of check wat de functie van arrestantenbeveiliger inhoudt en bekijk de vacatures hieronder.