Eerst een tussenjaar, dan de politieopleiding: voor Bureau Hofstad-agent Jelle was het een goede manier om eerst wat levenservaring op te doen. Dus ging hij op reis. ‘Eerst maar eens zien hoe ik het er vanaf zou brengen als ik er in mijn eentje voor stond.’ Een gesprek met Jelle over agent willen worden én agent zijn.
‘Ik weet niet beter of agent worden stond bovenaan de lijst. Dat begon al op de basisschool, met alles lezen en kijken over het politiewerk dat maar voorhanden was. Klokhuis, YouTube-filmpjes, ik vond agenten stoer en het werk leek me spannend.
Ook toen ik naar de middelbare school ging, bleef dat overeind. Ik vergeet nooit meer dat ik op mijn zestiende een nacht mocht meedraaien bij de nooddienst, dat was mijn eerste kennismaking met het echte politiewerk. Ik vond alles echt alleen maar prachtig. Maar bij de politie komen ging niet vanzelf, daar heb ik wel moeite voor moeten doen.’
‘Niet meteen nee. Na de havo nam ik een tussenjaar om wat levenservaring op te doen. Ik ben opgegroeid in een keurige wijk, was nog erg jong en had eigenlijk nog nooit echt voor mezelf gezorgd. Een beetje eelt op mijn ziel kweken leek me een prima voorbereiding. Dus heb ik mijn rugzak ingepakt en ben ik in mijn eentje de wereld over gaan reizen.
Zo zat ik in 2017 in Thailand, ergens middenin de jungle, toen er na een lange vacaturestop weer plekken vrij kwamen bij de politie. Daar heb ik meteen op gereageerd, waarna ik verder mocht met de selectieprocedure. Helaas kwam ik niet door het psychologisch onderzoek. Dat was een ontzettende teleurstelling, want ik had altijd gedacht dat ik meteen bij de politie terecht zou komen en daar tot aan mijn zeventigste zou blijven. Ik had ook geen plan B. Het zou weer een jaar duren tot ik weer een poging kon wagen.’
‘Ik wist toen nog niet dat je na het psychologisch onderzoek kunt bellen voor feedback, dus ik wist ook niet precies waar ik aan kon werken. Maar wat in elk geval duidelijk was: ik ging niet bij de pakken neerzitten. Gewoon nieuwe wegen zoeken. Ik heb me vervolgens meteen aangemeld bij de opleiding wachtmeester-algemeen opsporingsambtenaar van de Marechaussee in Apeldoorn. Daar word je opgeleid voor een politiefunctie binnen de krijgsmacht, en ik heb daar mijn blauwe baret gehaald.
Toen er een jaar later weer vacatures voor de politie vrijkwamen, heb ik een tweede poging gedaan. Nu ik wist wat me te wachten stond, en ik extra bagage had opgedaan bij de Marechaussee-opleiding, kwam ik keurig door de selectie. Eindelijk kon ik beginnen aan de politieopleiding op de Politieacademie in Den Haag!’
‘Er is veel afwisseling tussen school en werken op straat. Ik begon in een studentenploeg op Bureau Jan Hendrikstraat, middenin het centrum van Den Haag. Ik vond dat werk meteen prachtig, vooral mijn eerste horecadienst is blijven hangen. Het is dan heel druk in de stad en er is altijd van alles aan de hand. Als burger maak je dat niet zo mee, dan drink je lekker een biertje op het terras en gaat het meeste aan je voorbij.
Maar op mijn eerste avond in functie gingen de opstootjes aan één stuk door. Tijd om te eten was er niet; de eerste zat nog niet in de cel, of de volgende melding kwam alweer binnen. Aan het einde van onze dienst zat er zes man in bewaring. Je draait dan echt volle bak, ook met de studentenploeg. Dan voelt het alsof je met z’n allen ten strijde trekt om de boel veilig en leefbaar te houden. En een week later sta je zelf op het terras en ben je net zo ontspannen als de rest, dat is een wonderlijke tegenstelling.’
‘Het is zelfs beter dan verwacht. Ik weet nog wel dat ik vroeger als kind een soort filmpje in mijn hoofd had, van hoe het zou zijn als agent. Het mooiste is dat dat filmpje in de praktijk gewoon klopt. Na anderhalf jaar studentenploeg werd ik geplaatst op de noodhulp, dan wordt het werk steeds concreter. Je gaat met een ervaren agent op pad en van iedereen leer je hoe het er in de praktijk aan toegaat. Bij de noodhulp voelde ik me meteen als een vis in het water en ik kreeg snel verantwoordelijkheid. Zelf gesprekken voeren, in overleg besluiten wat we moeten doen, hoe we achter een verdachte aan gaan. In januari 2021 was de opleiding afgelopen en werd ik bevorderd tot hoofdagent. Dat was een geweldig moment, een droom die uitkwam.
Inmiddels werk ik nog steeds in het centrum van Den Haag. Om je een idee te geven, daar werken we met zes ploegen van vijftien man, dus er is altijd wel drukte en energie. Die ploegen bestaan uit een chef, vier senioren en tien hoofdagenten. Met Dennis vormde ik voor Bureau Hofstad een koppel, presentator Ewout en cameraman Julian hebben zeventien diensten met ons meegedraaid. Daar kijk ik met veel plezier op terug, want ik denk dat we de mensen een mooi beeld hebben meegegeven van hoe het politiewerk er écht uitziet.’
‘Doe zoveel mogelijk levenservaring op voor je gaat beginnen. Bij de politie maak je heel veel kanten van de samenleving mee, en word je heel snel volwassen. Het kan zeker geen kwaad om op reis te gaan, om te zien wat er speelt in de wereld. Stap uit je comfortzone, durf het avontuur aan te gaan en leer hoe je zelf in elkaar zit. Daar heb je enorm veel aan als je aan je reis bij de politie begint.’
- Wil jij ook agent worden? Check dan meteen de mogelijkheden om je in te schrijven!
- Of lees een van de andere spannende blogs over de persoonlijke ervaringen van agenten
