Agent Swen over zijn eerste spoedrit
Als afsluiting van zijn rijopleiding bij de politie maakt Swen een spoedrit. Op een kruising in Tilburg flitst er een wel heel bijzonder beeld voorbij...
Betoverd
‘Eindelijk was het dan zover: de laatste lesdag van de rijopleiding. En de eerste dag waarop ik nu echt zélf met optische- en geluidssignalen mocht gaan rijden.
Vlak voordat de signalen aangingen, voelde ik het weer. Dat moment waarop ik als kleine jongen een politieauto met zwaailichten en sirene voorbij had zien komen. Betoverd door de blauwe lichten en met mijn handen over mijn oren dacht ik: ooit zit ik achter dat stuur. En nu zat ik er.’
Een knuffel tegen de herrie
‘Tijdens deze eerste spoedrit naderde ik een kruising in Tilburg. Ik scande de kruising om er zeker van te zijn dat iedereen mij gezien en gehoord had, zodat ik veilig kon oversteken. Toen ik halverwege was, viel mijn oog op een klein meisje dat op het voetpad stond te wachten. In haar ene hand een knuffel, met de andere hield ze stevig haar vader vast. Ik zag aan haar gezicht dat ze het spannend vond. Ze keek met grote ogen naar ons dienstvoertuig met daarop de flitsende blauwe lichten en probeerde met haar knuffel een van haar oren dicht te houden tegen het geluid van de sirene.’
Een grote lach
‘Toen ik bijna voorbij was, zag ik dat er iets veranderde. Een brede lach verscheen op haar gezicht. Ik keek haar aan. Zag mijzelf als kleine jongen terug in het meisje. En we hadden op dat moment één ding gemeen. Of twee eigenlijk: ook ik vond het spannend. En ook ik kreeg uiteindelijk die lach op mijn gezicht. Want: een snelle en veilige spoedrit en de rijopleiding in the pocket.’
