Hij zat al in het derde jaar van zijn hbo-opleiding Integrale Veiligheidskunde, maar agent Stef van Bureau Arnhem besloot tóch over te stappen naar de politieopleiding. "Ik wist eigenlijk al lang dat ik agent een prachtig vak vond en dacht: ik ga gewoon reageren, en zie wel hoe ver ik kom!" Stef kwam behoorlijk ver: volgend jaar viert hij zijn tienjarig jubileum als brigadier.
Stef vond zijn opleiding Integrale Veiligheidskunde interessant, vooral vakken als sociale veiligheid en criminologie. “Dat zijn zaken waar je als agent natuurlijk ook mee te maken krijgt,” zegt hij. Toch merkte hij al snel dat hij liever écht in de praktijk met veiligheid aan de slag wilde. Ondanks drie jaar studie voelde Stef steeds sterker dat hij de stap naar de politie moest maken. “Toen ik eenmaal met de selectieprocedure begon, wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt.”
Helaas niet, vertelt Stef. Zijn opleiding Veiligheidskunde was toch vooral theoretisch, en het vak van agent is veel praktischer. "Veiligheidskunde is meer gericht op het in kaart brengen van veiligheid op maatschappelijke vlakken, maar ik ben liever fysiek op straat aanwezig om te zorgen voor een leefbare omgeving voor ons allemaal." Dat betekent logischerwijs dat je op de politieopleiding alles vanaf het begin gaat leren.”
In het begin was het de bedoeling dat Stef in de regio Twente zou gaan werken, omdat hij daar vandaan komt. Daar was geen positie beschikbaar, dus hij verhuisde met zijn vriendin naar Rotterdam. “Dat was wel even een cultuurshock, van het platteland naar de hectiek van Rotterdam.” Een groot deel van de tijd werkte hij in het centrum, het liefst op de fiets. “Dan ben je vaak sneller ter plekke dan met de auto, dus ik heb wel de nodige actie beleefd!” Vier jaar geleden, toen zijn vriendin zwanger werd, verhuisde Stef weer terug naar het Oosten, naar Arnhem Noord.
Stef merkt op dat mensen in Arnhem minder snel een melding maken. “Ik werk vaak in volkswijken, daar lossen mensen dingen vaak liever onderling op. De melding komt pas als het echt uit de hand loopt,” zegt hij. Toch zijn er ook overeenkomsten, zoals de problematiek rond drugs. “Dat is iets wat zowel in Rotterdam als in Arnhem speelt.”
Drugs en de criminaliteit die ermee gepaard gaat, zorgen voor veel overlast. “Arnhem ligt aan de A12, heeft een haven die makkelijk bereikbaar is vanuit Rotterdam, en ligt dicht bij Duitsland. Het is daardoor een hotspot voor drugscriminaliteit.”
Stef’s rol in deze strijd is als ‘senior jeugd’. “Als je ziet dat dealers van veertien jaar geen uitzondering zijn, dan weet je dat er werk aan de winkel is.”
Zijn werk als ‘senior jeugd’ draait om snel handelen en samenwerken met instanties zoals jeugdzorg en het Openbaar Ministerie. "We maken een plan om jonge dealers uit de criminaliteit te krijgen," zegt hij. Samen met de Afdeling Opsporing gaat Stef de straat op om drugsdealers en -gebruikers op te pakken. "Als er jeugd bij betrokken is, kom ik in actie."
Hij legt uit dat het belangrijk is om een vangnet te creëren voor jongeren. Stef werkt met een netwerk van hulpinstanties, zodat de jongeren altijd weten hoe ze hem kunnen bereiken als ze hulp nodig hebben. Onlangs kreeg hij bijvoorbeeld een bericht van een jongen die ze hadden opgepakt. “Diezelfde avond stuurde hij me een appje, of ik hem kon helpen met het vinden van een baantje. Zo kun je hen praktisch helpen en de motivatie om te gaan dealen wegnemen.”
Stef merkt op dat jongeren steeds vaker via Instagram contact opnemen. “In mijn persoonlijke leven ben ik niet zo van social media, maar voor dit werk is het een geweldige manier om jongeren te bereiken,” zegt hij.
Daarnaast maakt hij wekelijks afspraken met jongeren en hulpinstanties om de lijntjes kort te houden en te voorkomen dat jongeren dieper in de criminaliteit belanden.
“Werken als agent op straat is de allermooiste baan ter wereld,” zegt Stef zonder enige twijfel. De voldoening die hij uit zijn werk haalt is enorm. “Als je op basis van voorkennis en recherchewerk drugs van de straat haalt, is dat prachtig.” Het verschil dat hij kan maken voor mensen, vindt hij het mooiste aspect van het vak.
Daar horen ook ervaringen bij die je je leven lang niet meer vergeet. Stef herinnert zich een oproep in Rotterdam voor een reanimatie. "Het was al ingrijpend, maar toen we ter plaatse kwamen, bleek het om een baby van tien dagen oud te gaan." Het was een intens moment, maar het werk ging door. “We werkten snel en professioneel, en uiteindelijk konden we het kleine meisje weer tot leven wekken.” Het jaar daarop ging Stef terug naar het gezin, en het kindje was gezond. “De impact die je dan kunt hebben op het leven van dat kleintje en de ouders, dat is heel indrukwekkend.”
