Werken als persoonsbeveiliger: Suzanne wil niets anders meer. De opleiding heeft haar geleerd dat ze tot meer in staat is dan ze ooit voor mogelijk hield. ‘Je hebt de verantwoordelijkheid voor iemands leven. Dat maakt het werk ontzettend belangrijk.’
‘”Als er nu iets gebeurt, ben ík degene die de evacuatie inzet. Die voor het oog van al die camera’s de koning, ambassadeur of partijleider beetpakt en met hem gaat rennen.” De eerste keer dat ik naast zo iemand op een podium stond, met al die mensen voor ons, drong dat wel even goed tot me door: dit is wat van mij wordt verwacht. Maar dit is ook precies waar ik het voor doe.’
‘Vervolgens wordt het heel snel normaal. Ja, er stappen mensen bij je in die je zelf eerst ook alleen kende van tv. Maar zij zijn aan het werk, jij bent aan het werk, en je bent er om te zorgen dat dat veilig verloopt. Nog voor de autodeur opengaat en je een ‘Goedemorgen’ uitwisselt, ben je al volledig gefocust bezig: wie beweegt zich waar op straat? Worden we gevolgd? Hoe is de situatie op de plek waar we naartoe rijden?’
‘In de opleiding tot persoonsbeveiliger leer je altijd vooruit te denken. Als er iets gebeurt terwijl je naast zo’n persoon op een podium staat, duurt het normaal gesproken 1,3 seconden voor je spieren daadwerkelijk reageren. Die tijd hebben we niet. En daarom denk je voortdurend elk mogelijk scenario uit. Wat doe ik als iemand de podiumtrap op stormt. Wat doe ik als er paniek in de menigte ontstaat. Wat doe ik als er een drone verschijnt. Als je alle antwoorden al paraat hebt, kun je veel sneller reageren.’
‘Mijn eerste internationale beveiligingstrip was een grimmige, eentje met veel dreiging. Toch denk ik ‘Yes!’ als ik zo’n opdracht krijg, en spring ik ’s morgens vrolijk uit bed. Juist dat zo’n reis veel onvoorspelbaarder is, maakt het werk interessant. Behalve goed plannen, moet je dus ook goed kunnen improviseren. Want wat jij hebt uitgedacht, kan ter plekke wel eens gedwarsboomd worden door andere regels of verschillen in cultuur. Als het dan niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Voor vertrek worden de rollen verdeeld. De ene keer ben je de chauffeur, de andere keer de regelaar – en tijdens die eerste buitenlandtrip was ik de ‘Personal protection officer’, degene die altijd direct naast de te beveiligen persoon staat. Je staat volledig ‘aan’, de hele dag. Eenmaal terug, ’s avonds laat, merkte ik pas hoe moe ik was. Daarmee heb ik mezelf in de opleiding al verrast: dat ik ook onder enorme hoogspanning kan blijven gáán, en me goed kan blijven concentreren.’
‘Het mooie in dit werk is dat je echt als team opereert, met allemaal precies hetzelfde doel voor ogen. Steeds weer moet je zorgen dat je van elkaar weet waar je staat, wat de volgende stap wordt, kunnen inspelen op wat de ander vraagt.
Dat ik makkelijk contact maak, is enorm helpend in dit vak. Ook ter plekke: op Schiphol, in paleizen, in regeringsgebouwen: overal hebben we iets van mensen nodig. Met een vriendelijke, respectvolle houding krijg ik vaak veel gedaan. Belangrijk, want je bent ook een visitekaartje. Als ik me als een hork gedraag, gaan mensen dat koppelen aan de persoon die ik beveilig. Dat ik ook nog een vrouw ben, kan soms echt een voordeel zijn. Op sommige plekken kun je alleen als vrouw komen.’
‘Mijn moeder zal het nooit begrijpen. Het voelt misschien ook wel erg tegennatuurlijk, dit werk: de situatie kan behoorlijk dreigend zijn, en toch moet je er stáán. Natuurlijk word je getraind op overleven. Op het steeds weer zetten van de meest veilige stap. Je hebt een enorme verantwoordelijkheid. Je bent je continu bewust van het gevaar, en na zo’n grote opdracht is het dan een enorm adrenalineshot als de klus veilig verlopen is. Het is de vetste baan die ik kan bedenken.’
Op dit moment zijn er geen vacatures voor persoonsbeveiliger. WIl je op de hoogte blijven van nieuwe vacatures? Meld je aan voor een vacature-alert.