R.E.S.P.E.C.T. Jeugdagent Felitsa kreeg het al, maar sinds ze meedeed aan het tv-programma Bureau 040 helemaal. De duizenden volgers op haar Instagram-account en de jongeren op straat spreken haar nu nóg makkelijker aan. ‘Een harde aanpak is echt niet altijd het beste.’
Respect voor de politie: soms is het ver te zoeken. Toch laat jeugdagent Felitsa zich daar geen moment door tegenhouden. ‘Respect is iets waar je aan kunt bouwen. Ook als agent zelf. Als het maar enigszins kan, ga ik met de jeugd op straat in gesprek. Wat houdt ze bezig, wat zijn ze aan het doen, wie zijn ze eigenlijk? Ik sta niet meteen klaar om ID’s te vragen of te zeggen wat ze moeten doen of laten – ik wil op een laagdrempelige manier contact met ze hebben.’
‘De jongeren in de buurten waar ik werk: ik ken ze, en zij kennen mij. Steeds vaker hoor ik “Hee, Felitsa!”, en komen ze zelf met een verhaal. Natuurlijk weten ze dat ik nog steeds die politieagent ben. Maar ze gaan ook meer de mens in het uniform zien. En ze krijgen meer vertrouwen. Dat merk ik doordat ze niet meteen wegrennen als ik eraan kom bij bijvoorbeeld een melding van overlast – al is er altijd wel een enkeling die dat wel doet. De rest gaat in gesprek.’
‘Een harde aanpak is echt niet altijd het beste. Wat je leert als jeugdagent, is de balans tussen meeveren en grenzen duidelijk maken. Je wilt ze niet alles verbieden, maar ze kunnen ook niet alles maken. Laatst waren ze bezig een bankje te slopen. Dan grijp ik wel even terug op de gesprekken die we eerder voerden: ze wilden zélf iets om op te chillen. Als je dat kapot maakt, kun je die chillplek natuurlijk ook wel vergeten. Neem je verantwoordelijkheid – daar gaat het wel vaak over. Maar goed, die hersenen zijn natuurlijk nog in ontwikkeling. Daarom is blíjven praten juist bij de jeugd zo belangrijk, óók als je ze ziet afglijden naar steeds crimineler gedrag. Je moet die persoon blijven met wie ze een goed gesprek kunnen voeren, blijven sturen, adviseren, signalen oppakken. Bij een volwassen veelpleger heb ik dat geduld niet altijd, die verandert toch niet meer. Dus dan is het gewoon oppakken en wegwezen.’
‘Toen ze bij mijn basisteam Eindhoven Noord jeugdagenten zochten, dacht ik meteen: dat lijkt me interessant. Ik sprak natuurlijk al vaker jongeren tijdens surveillances of bij meldingen in de buurt, en ik merkte dat ik met mijn 27 jaar soms makkelijker die klik heb dan wat oudere collega’s. Samen met onze leidinggevende zijn we gaan brainstormen. Wat zouden we allemaal kunnen doen als jeugdagent? Wat willen we? Daar moeten we keuzes in maken, want we doen het erbij als neventaak – er is dus niet speciaal tijd voor vrijgemaakt. Het moet tussen de dagelijkse noodhulp-meldingen door.’
‘Het is echt leuk om zelf dingen op te zetten. Zo helpen we Halt met voorlichting op scholen. En hebben we een project opgezet waarmee we kinderen weerbaar maken, leren hoe ze een melding kunnen doen, en helpen verantwoordelijkheid te nemen voor hun wijk. Ook doen we veel met de wijkagent en hebben we een social media-account aangemaakt. Elke jeugdagent kon kijken wat hem of haar het meeste aansprak. En zo heb ik mij op social media gestort: dat is echt iets voor mij. Net zoals ik de opnames van Bureau 040 geweldig vond.’
‘We zetten voorlichtingsvideo’s op ons kanaal en we willen ook online een vraagbaak zijn – eerst onder de naam ‘jeugdagenten Eindhoven’, inmiddels onder @jeugdagent_felitsa. Bij heftige dingen moeten volgers natuurlijk altijd 112 bellen, want ik ben niet de hele tijd online. Maar ik merk wel dat ik via een DM op Instagram toch benaderbaarder ben. Misschien voelt het iets gelijkwaardiger. Een gast die zelf zegt echt geen fan te zijn van de politie, stuurde me na een incident laatst toch even een berichtje: bedankt dat je gekomen bent. Dat zou hij op straat nooit zeggen.’
Ook agent worden? Bekijk de video’s hier.
