Marianne (49) had het goed voor elkaar: een stabiele baan als beleidsadviseur bij de gemeente, fijne collega’s en het gemak van thuiswerken. Toch miste ze iets in haar werk. “Ik sta graag in direct contact met mensen, houd van actie en wil écht wat betekenen voor een ander. Daarom besloot ik de stap te zetten en schreef ik me stiekem in voor de politieopleiding."
Marianne droomde al langer van een carrière bij de politie. In haar werk als beleidsadviseur had ze veel contact met agenten, onder andere op het gebied van jeugdoverlast en crisiszorg. “Het politiewerk heeft me altijd geboeid: het is een mix van actie, snel nadenken en keuzes maken. Toch durfde ik de stap lange tijd niet te zetten, vooral omdat ik een fijne baan en jonge kinderen had”, zegt ze.
Nadat Marianne in 2019 de diagnose kanker kreeg en daar volledig van herstelde, veranderde haar kijk op het leven: “Misschien was dit niet dé reden voor mijn inschrijving, maar ik realiseerde me toen wel: wat heb ik te verliezen als ik de stap naar de politie zet en mijn comfortabele baan achter me laat? Helemaal niets!” Jaren later hakte ze de knoop definitief door. “Ik dacht: ik ben 48 jaar, fit en wil het heel graag, dus het is nu of nooit.”
Toen Marianne zich in 2023 aanmeldde voor de politieopleiding op mbo 4-niveau, vertelde ze het niemand. Zelfs haar man en drie kinderen wisten van niets: “Voordat je mag starten aan de opleiding, moet je namelijk eerst de selectieprocedure goed doorlopen. Dit proces duurt een aantal maanden, waarbij op verschillende onderdelen wordt getoetst of je de juiste basis hebt. Ik wilde me niet laten afleiden door vragen als: ‘Hoe ver ben je nu?’ of ‘Ben je door naar de volgende ronde?’.”
Pas toen Marianne al ver in de selectieprocedure zat, ontdekte haar dochter Sylvie toevallig dat ze niet ‘op een congres in Amsterdam’ was, maar op de Politieacademie voor de sporttest. “Het was echt heel knullig. Ze zag op een locatie-app die we als gezin gebruiken dat ik op de Politieacademie was en vroeg: ‘Huh, mam, wat doe jij daar?’. Toen moest ik mijn geheim opbiechten en uitleggen dat ik me had ingeschreven voor de politieopleiding”, vertelt ze.
Normaal gesproken deelt Marianne álles met haar gezin, dus kwam haar inschrijving als een verrassing. “Tegelijkertijd wisten ze dat dit altijd mijn droom was. Ze steunen me volledig”, legt ze uit. Het is wel even wennen, vooral omdat ze nu minder thuis is dan voorheen. “Als beleidsadviseur werkte ik twee van de vier dagen vanuit huis, nu niet meer. Dat vraagt wat van het thuisfront, maar gelukkig vinden we daar samen onze draai in.”
Omdat Marianne altijd sportief is geweest, hoefde ze niet extra te trainen voor de selectieprocedure en politieopleiding. “In het verleden liep ik meerdere marathons en in 2023 fietste ik de Tour For Life, een rit van ruim 1300 kilometer van Italië naar Nederland om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Daarnaast ben ik vaak in de sportschool en geef ik spinning-les.” In goede conditie zijn is volgens haar belangrijk, ook tijdens de selectieprocedure: “Als je bijvoorbeeld de sporttest niet haalt, mag je niet door naar de opleiding. En trouwens: zolang je fit bent, maakt je leeftijd niet uit.”
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Maar agentenwerk vraagt meer dan alleen fysieke kracht. “Het is ook belangrijk dat je goed kunt samenwerken,” zegt Marianne. Zowel tijdens de opleiding als in het werkveld werk je samen met collega-agenten, maar ook met specialisten binnen de politie en externe instanties, zoals Veilig Thuis. “Je moet op elkaar kunnen bouwen, bijvoorbeeld in onveilige situaties. Als je graag alleen werkt, is agentenwerk helemaal niet iets voor jou.”
Met 49 jaar is Marianne een stuk ouder dan de meeste medestudenten. Dat leeftijdsverschil zorgt voor een interessante dynamiek. “Een aantal jongere klasgenoten weten bijvoorbeeld al veel over zelfverdediging en aanhoudingstechnieken. Dat is voor mij nieuw en moet ik leren, maar ik vind het écht geweldig”, zegt ze. “Tijdens een oefening zei een medestudent van 21 jaar tegen me: 'Realiseer je wel dat iemand van mijn moeders leeftijd nu boven op me zit?’, haha.” Ook merkt ze dat jongere medestudenten de digitale politiesystemen sneller beheersen dan zij doet: “Gelukkig zijn mijn collega’s altijd bereid om te helpen.’’
Marianne haalt ook een voordeel uit haar leeftijd. “Als iemand een grote bek geeft, weet ik hoe ik moet reageren. Dat komt misschien door mijn levenservaring. Voor iemand van 21 jaar is dat mogelijk anders. Zo leren we van elkaar.” Daarnaast komt haar kennis uit een ander vakgebied van pas. "Ik werkte bij de gemeente binnen het sociaal domein en ben bekend met personen met onbegrepen gedrag. Die kennis kan ik nu gebruiken in het agentenwerk.”
Inmiddels is Marianne bijna halverwege de politieopleiding en werkt ze als aspirant in uniform op straat, bij Basisteam Oude Maas. “Het werk is heel afwisselend. Het ene moment spreek ik mensen aan op hun gedrag, het andere moment moet ik naar een incident. Bovendien beteken ik heel concreet iets voor een ander, dit werk raakt direct. En dat is precies de reden waarom ik hiervoor heb gekozen”, vertelt Marianne.
Terugkijkend op haar beslissing om de veiligheid van haar baan bij de gemeente achter zich te laten, is Marianne trots. "Het was niet makkelijk om het roer volledig om te gooien. Soms heb ik het zwaar en mis ik mijn oude baan en collega’s bij de gemeente. Dat is ook logisch, want ik zat jarenlang in mijn comfortzone. Gelukkig weet ik waar ik het voor doe: een betekenisvolle carrière bij de politie.”
Heb jij een baan buiten de politie en lijkt het werken als agent jou iets? Of heb je nog geen werkervaring en wil je direct starten met de politieopleiding? Lees meer over de politieopleiding op mbo 4-niveau.