Juiste tijd, juiste plaats: ‘Hij is de wanhoop nabij als plots de stem van de vrouw klinkt’
Arianne van Rijt werkt op het Regionaal Service Centrum en heeft nachtdienst. Die avond is het vrij rustig. Tot even na middernacht de telefoon gaat...
Arianne van Rijt werkt op het Regionaal Service Centrum en heeft nachtdienst. Die avond is het vrij rustig. Tot even na middernacht de telefoon gaat...
,,De vrouw aan de lijn vertelt dat ze een scooter op een fietspad heeft zien liggen met het licht nog aan. Ik vraag haar waar ze dat heeft gezien. Als ik de locatie erbij zoek, blijkt dat het ergens in een buitengebied is, midden tussen de weilanden.
Ik word getriggerd door haar verhaal en er schieten meteen verschillende scenario’s door mijn hoofd: variërend van een gestolen scooter die is achtergelaten tot een verkrachting.
Op mijn vraag of ze iemand bij de omgevallen scooter heeft gezien en of ze eventueel het kenteken heeft kunnen lezen, geeft ze ontkennend antwoord.
De vrouw vertelt dat ze met de auto is gestopt. Ze twijfelde of ze bij de scooter zou gaan kijken wat er precies aan de hand was, maar ze durfde niet alleen uit te stappen. Omdat ze er geen goed gevoel bij had heeft ze meteen de politie gebeld. Ik geef haar hier een compliment voor.
Vervolgens vraag ik of ze weer terug durft te gaan naar die plek om het kenteken te kunnen achterhalen. Ondertussen blijf ik aan de lijn en ‘loop‘ ik als het ware met haar mee richting de scooter.
Ik leg uit dat ik al een melding op de locatie heb aangemaakt in de politiesystemen die ik met een druk op de knop bij de meldkamer kan laten binnenkomen zodat mijn collega ‘s - indien nodig - snel ter plaatse kunnen zijn.
Na een korte aarzeling weet ik haar vertrouwen te winnen. De vrouw zet haar angst opzij en rijdt terug. Ze loopt langzaam en voorzichtig met de telefoon aan haar oor door de berm naar het fietspad waar de scooter ligt. Ondertussen vraagt ze me of ik haar nog steeds goed kan verstaan. Ik stel haar gerust en hoor haar zeggen dat het erg donker is en ze goed moet uitkijken waar ze loopt. Als ze bij de scooter is geeft ze me het kenteken door. Ik vul dit meteen aan op de melding en ik vraag haar om goed rond te kijken of ze echt niemand ziet liggen. Dan verzoek ik haar om één keer hard te roepen zodat we zeker weten dat er niemand meer aanwezig is.
Luid klinkt haar ‘Hallo?’ door de nacht. De vrouw schrikt als haar harde oproep beantwoord wordt met een zacht gekreun. De bestuurder van de brommer blijkt tegen een paaltje aangereden te zijn, is over de kop een weiland in geslingerd en aan de andere kant van het fietspad terechtgekomen. Hij blijkt verschillende gebroken ribben te hebben en is zo ernstig gewond, dat hij niet meer op eigen benen op kan staan. Zijn telefoon is hij kwijtgeraakt en hij is de wanhoop nabij als plots de stem van de vrouw klinkt.
Die nacht maken mijn meldster en ik samen het verschil."
Juiste tijd, juiste plaats.