Stevig staan. Dat leer je bij de politie wel. Waar anderen een stap terug doen, stap jij naar voren. Je kracht én je kwetsbaarheid neem je mee in elke situatie. Als er escalatie dreigt. Er een ongeluk gebeurd is. Levens worden bedreigd.
Martine kan erover meepraten. In haar zeventienjarige carrière als agent is ze al op talloze 112-meldingen af gegaan. ‘Het ene moment sta je op iemand in te praten die net zijn vrouw mishandeld heeft. Het andere moment neem je de schade op bij twee auto’s die op elkaar zijn geklapt. En vanuit daar kan je zomaar ineens bij een reanimatie belanden. Het is snel schakelen, en dat is juist zo mooi aan dit vak: elk uur is anders.’
Heftig is het ook. De opleidingen en het politiewerk helpen je daarin te groeien. Martine: ‘Ik stap nu zelfverzekerd af op dingen waarvan ik aan het begin van mijn carrière dacht: “Hoort dit er óók bij?” En toch: gewoon wordt het nooit. Om een kind te reanimeren. Iemand van een flat af zien te praten. Uit een auto te knippen.’
Na een heftige melding komen de collega’s dan ook allemaal even bij elkaar. ‘Hoe gaat het? Hoe staan we erin?’ Martine: ‘De saamhorigheid is groot. We helpen elkaar. Evalueren samen: wat ging er goed, wat gaan we volgende keer beter doen? Zo groeien we ook als team.’
"Dit werk doe je echt sámen"
Agent Martine
Martine is tijdens haar loopbaan coördinator geworden van het team ‘Collega en opvang’, dat agenten begeleidt na traumatische ervaringen door heftige meldingen. Martine: ‘We zijn geen robots. Je weet waar je voor kiest als je agent wordt, maar dat betekent niet dat dingen je niet mogen raken. Door het van je af te praten, kun je daarna je werk ook weer goed doen.’
Collega’s heeft Martine altijd in alle soorten en maten gehad. Mensen die houden van een kletspraatje, mensen die liever op zichzelf zijn, types met wie je kunt lachen en types die gaan voor een goed gesprek. ‘Maar wat al deze collega’s gemeen hebben, is dat ze anderen goed kunnen inschatten. Ze zijn stuk voor stuk betrokken, kunnen goed luisteren, snappen wat belangrijk is.’
"Niet alleen zien wat een ander nodig heeft, maar ook waar je zelf staat. Dat is belangrijk in dit vak."
Agent Martine
Wat iedereen in dit werk leert, is grenzen te trekken. ‘Waar houdt het werk op, en waar begint je privéleven weer, als je intensief contact hebt met de ouders van een verongelukt kind? Niemand kan eindeloos doorgaan. En daarom is het zo belangrijk om betrokkenheid te combineren met professionele afstand.
Bovendien moet je steeds in de gaten houden hoe vol je eigen emmer is. En hoe een ander ervoor staat. Als ik met een gespannen collega op de bus zit en we komen bij een huiselijk geweld-situatie aan, stemmen we samen af. Hij gaat naar de huilende vrouw, ik naar de schreeuwende man. Zo kan mijn collega terugkomen in zijn rust. Want ondertussen roepen ook de meldkamer en het districtskanaal van alles in je oor – ook die collega’s willen op zo’n moment nog iets van je. Schakelen, de ander zien én bij jezelf blijven. Dat is de kunst in dit vak.’
Ben jij ook iemand die stevig staat? Die kan meebewegen in hectische situaties, zonder zichzelf te verliezen? Een teamplayer die wil bijdragen aan de maatschappij? Lees dan meer over wat er bij komt kijken om agent te zijn, zet je talenten in en maak er politiewerk van!