Huiselijk geweld is nog steeds een taboe-onderwerp, merkt wijkagent Özlem. Ze zette een cursus op waarmee vrouwen uit de wijk ontdekken wat de politie voor ze kan betekenen. ‘Het is zó belangrijk om vrouwen te laten weten dat ze bij ons terechtkunnen voor hulp. Ik weet zelf wat het is om op een kwetsbare plek te zitten.’
‘Een aantal jaar geleden kwam er tijdens mijn politiewerk een melding binnen van huiselijk geweld. Eenmaal ter plaatse trof ik een jonge Turkse vrouw aan met twee kinderen, die bibberend in de keuken stond. Haar man zat lachend aan het bier in de tuin. Ik zag aan haar ogen dat de situatie niet klopte. Hij bleek haar zo hard geslagen te hebben, dat ze een miskraam had gekregen.’
‘Het gebeurde vaker: dat ik op plekken kwam waar sporen van geweld te zien waren, maar er niet werd gesproken. Deze vrouw bleek bang te zijn dat ze haar kinderen kwijt zou raken als ze aangifte zou doen, dus durfde ze niet naar de politie te stappen. Dat was voor mij een duidelijk teken: hier moeten we echt iets aan doen vanuit de politie. Ik heb deze vrouw gelukkig kunnen helpen. Zo kwam ik op het idee voor een cursus.’
‘Ik ga de wijk in en geef in vijf bijeenkomsten uitleg over de politie. Heel praktisch: wanneer bel je bijvoorbeeld 112, en wanneer kun je beter terecht bij het Regionaal Service Centrum via 0900-8844 ? Daarnaast geef ik advies over inbraakpreventie, krijgen de vrouwen een rondleiding in de meldkamer en het cellencomplex. Maar ik vertel ze bijvoorbeeld ook over het belang van opvoeding en waar je terechtkunt als er sprake is van huiselijk geweld. Inmiddels zijn er ook andere collega’s die met dit concept willen gaan werken, dus heb ik ook voor agenten een workshop voor ontwikkeld.’
‘Deels wel: met name in de Turkse en Marokkaanse cultuur heerst er nog steeds veel schaamte en taboe. Dat herken ik meteen, ik ben zelf van Turkse afkomst. Je hangt de vuile was niet buiten, spreekt niet slecht over elkaar en al helemaal niet over je man. Wanneer er dan dingen misgaan – je man slaat je of er ontstaan problemen met de opvoeding van tienerkinderen - klop je dus niet meteen aan bij de politie.’
‘Zeker - voor veel mensen geldt dat de politie in hun land van herkomst niet zo heel betrouwbaar was. Verder gaan er veel verhalen rond, bijvoorbeeld dat Jeugdzorg en Veilig Thuis je kinderen bij je weghalen. Zo kan het heel lang duren voordat er een melding wordt gedaan of hulp wordt ingeschakeld. Dat is allemaal onwetendheid. Deze vrouwen, maar ook mannen, weten gewoon niet genoeg van de taken en verantwoordelijkheden van de politie.’
‘Ja - ook ik heb ervaringen die niet okee waren. Een moeilijke scheiding, een ex met gokproblemen en schulden. Ik weet dus wat het is om op een kwetsbare plek te zitten. Dat ik daar open over ben, helpt deze vrouwen inderdaad vaak om ook een deurtje te openen. Om mij te vertrouwen. Het brengt me dichterbij. Dat verbindt ons en maakt de kloof kleiner. In mijn werk als wijkagent is dat van onschatbare waarde.’
‘Geweldig! Met al onze achtergronden en persoonlijke ervaringen brengen we waardevolle kennis mee. Daarom is het zo belangrijk dat de politie net zo divers is als de maatschappij. Zo kunnen we het beste mensen van dienst zijn. Ik neem als voorbeeld maar mijn ouders. Die hadden een horecazaak en hoewel ze nooit een slechte ervaring hebben gehad, hadden ze geen hoge pet op van de politie en handhavers. Maar dankzij mijn werk is dat beeld helemaal bijgedraaid. Nu zijn ze enorm trots op wat ik allemaal voor elkaar krijg.’
- Heb je zelf te maken met huiselijk geweld? Bij Veilig Thuis kun je (ook anoniem) huiselijk geweld melden
- Meer info over de ‘Politiecursus voor iedereen’ via https://www.instagram.com/wijkagent_nieuwendam of özlem.bugday@politie.nl
